In de voetsporen van mijn moeder
Persoonlijk reisverhaal in Libelle. Een monumentje voor mijn overleden moeder, en een eerbetoon aan het naturisme! In de voetsporen van mijn moeder
Lees verder →Persoonlijk reisverhaal in Libelle. Een monumentje voor mijn overleden moeder, en een eerbetoon aan het naturisme! In de voetsporen van mijn moeder
Lees verder →In mijn moeders keukenkast vond ik na haar dood een schaal vol Jacobsschelpen. Ik herinnerde me, dat ze die in de jaren ’70 en ’80 gebruikte om garnalensalade in op te dienen, als voorgerecht bij dinertjes. Natuurlijk had mijn moeder … Lees verder →
Over ruim een maand is het zo ver: dan vertrek ik naar Zweden, om zes weken aan een stuk te gaan lopen*, helemaal alleen. Vooral dat laatste roept reacties op. “Dat je dat durft”, zeggen mensen. Of: “Wat ongezellig, zo … Lees verder →
Soms vragen mensen: wat is er nou zo zwaar aan het hebben van een kind met autisme? Dat vind ik altijd een moeilijke vraag. Want zo op het eerst gezicht verschillen mijn kinderen niet zo veel van andere kinderen. Je … Lees verder →
“In groep 1 en 2 had ik dit helemaal niet”, zegt mijn zoon van zeven. Benauwd kijkt hij naar de stoeptegels, zijn hand in de mijne. Zachtjes trek ik hem met me mee. “Hoe komt dat dan?” vraag ik. “Wat … Lees verder →